Babalar ve biricik kızlarına imiş...

Bugün bir yazı okudum. Yaratıcı bir kişilik sevimli ve bir okadar da sıcak,görüldüğünde yüz gülümseten bir çift terlik yapmış.

Bu terliği tanıtan yazının başlığı ise ; "babalar ve biricik kızlarına"...

"Çocukluğuma döndüm" demek isterdim. Ne yazıkki babamın ayaklarına basıp dans ettiğimi hiç ama hiç hatırlamıyorum. Gerçi düşününce, tek başıma bile kıpırdamazdım ya neyse...

Bu kadar sevimli bir icadı yapanın ellerinden öpmek lazım ki ne zaman baksam içimi ısıtan bir terlik bu.

İlk gördüğümde, sarışın kıvırcık saçlı sevimli mi sevimli bir kız çocuğu geldi aklıma. Fırfırlı geceliğini giymiş işten dönen babasını kapıda karşılıyor. Ellerinde zor taşıdığı bu sevimli terlikler, neredeyse babasının gözüne sokacak. Adam daha nefes almadan terlikleri miniğin elinden alıyor, giyiyor ve o sevimli kız babasının ayakları üzerinde uçarak dans ediyor. Bir de şöyle piyano ağırlıklı hafif ama neşeli bir müzik de lazım fonda. Ne kadar şeker değil mi?

Bir hikaye vardı kırmızı dans ayakkabılarıyla ilgili. O da aklıma gelen ikinci bir unsur. Ayakkabları giyen kız durmadan dans ederdi. Hikayeyi tam olarak hatırlayamıyorum ama aklıma takıldı şimdi:).

İşte işin özü Heidi'nin dedesinin potinlerine benzeyen bu terlikleri gördüm:). Gördüğüm anda aklıma geleni ve hissettiklerimi de paylaşayım istedim. İleride bir gün anne olursam bunları kızımla babasının ayaklarında görmek isterim. Güzel bir kare olurdu eminim.

Benin babamla böyle bir anım yok ama umarım her çocuğun hatırlayabileceği böyle bir anısı olur. Anımsamak güzel olsa gerek. Seni mutlu eden olayı kendi çocuklarına da yaşatmak... Neyse konu dağılıyor.

Sevgi dolu potinler ayaklarınızdan çıkmaz umarım :)...

Kaynak