Güzel bir Ramazan bayramı geldi yine :)
Yaşınız kaç olursa olsun herkes arar di mi çocukluğundaki bayramları? Bizi biz yapan değerlerimizi ne kadar hızla kaybettiğimizi düşünürseniz pek bir tuhaflık yok aslında bu durumda.
Hepimiz çocukluğumuzun bayramlarını özlüyoruz, fazla uzağa gitmeye gerek yok bir sene öncenin bayramlarını bile özlüyoruz.. Ya da ben özlüyorum diyelim.
Her bayram oturur düşünürüm 7-8 yaşında olduğum zamanların bayramlarını, o zaman da şimdiki gibi Ramazan bayramlarını daha çok severdim Kurban Bayramlarından. Ramazan ayında oruçlu oruçlu alışverişe çıkmak zorunda kalmayalım diye Ramazandan önce alırdık bayramlıklarımızı. Bazen annem kardeşimle ikimize güzel elbiseler dikerdi, bütün arkadaşlarımız kıskanırdı rengarenk elbiselerimizi. "Keşke benim annem de dikebilse böyle" cümlesini duyardık sık sık.
Arife gecesi banyoya girme kavgası yapılırdı muhakkak, "önce sen gir" "bana ne yaa sen gir".
En son annem "en son o önce girdi, sıra sende" der bitirirdi kavgaları.
Geceden yatağın yanına konurdu bayramlıklar ve ayakkabılar, gece değişik saatlerde kalkıp ayakkabılarına bakıp gülümseyip tekrar yattığınız olmaz mıydı o yıllarda sizin de :)
Sabah büyükbabam ve babam bayram namazına gider gitmez annem uyandırırdı bizi, onlar gelmeden kahvaltı hazırlanırdı... ve işte sabırsızlıkla beklediğimiz an! Bayramlıklar giyilir annem saçlarımızı toplardı... 5 dakikada bir kontrol ederdim aynada giysilerim düzgün mü diye.
Bayram sabahlarının güzelliğini muhakkak yaşamalı bir insan. Özellikle çocukluk yıllarında o sabahların verdiği mutluluk pek çok histen daha güzel!
Sonra misafirler gelmeye başlar, eller öpülür, şeker-tatlı ikramı, 20-30 dakika sohbetin ardından gitme zamanı. Tekrar el öpülür, o sırada miniklerin eline bayram harçlığı sıkıştırır büyükler. Bazen bir çantada, bazense bir kumbarada birikir bayram harçlıkları. Bayramdan sonra okula gidilir gidilmez konuşulan ilk konudur bayram hasılatı :)
Gülümseyerek hatırladığım yılların düşündükçe içimi ısıtan en önemli zamanlarıdır bayram sabahları.
Belli bir yaşı geçince ne yeni kıyafetler heyecanlandırıyor insanı, ne yeni ayakkabılar. Zaten büyükler harçlık vermeyi de bırakıyor bir yerden sonra :) Birbirinin aynısı anlamsız bayram mesajları dönmeye başlıyor telefonlar arasında, ruhsuz tebriklere aynı ruhsuzlukla karşılıklar veriliyor.. Oysa ki "iyi bayramlar selin" diye mesaj atsa karşımdaki, ben de benim için uğraşıp 3 kelime yazdığını hissetsem, daha içten bir teşekkür yollasam kendisine, daha iyi hissetmez miyiz kendimizi o da ben de?
Özlüyoruz o günleri evet, artık bütün sevdiklerimizle bir arada değiliz, eski heyecanımızı yitirdik vs. Ama yine de bayramlar özel zamanlar, tadını çıkarmak gerek...
Yıllardır bütün bayramlarda aynı temennide bulunurum ben: "Sevdiklerinizle bir arada, yanyana olduğunuz güzel bir bayram geçirmek"
Şu an bu yazıyı okuyan kişinin kimi sevdiğini, kimi yanında görmek istediğini bilemem, hatta kendisinin kim olduğunu bile bilmiyor olabilirim. Ama bayramlara önem veren biriyse, her fırsatta benim gibi çocukluğundaki bayramları özlediğini söyleyen biriyse, dilerim o bayramlar tadında bir bayram geçirir ve dilerim sevdiği insanlar hem bu bayram gününde hem de diğer zamanlarda yanında olurlar... (bu dua sadece size değil tabi, kendim için de diliyorum aynı şeyi..)
İyi bayramlar...
Neler yaptınız görüşmeyeli?
Çok mu güzel olmuş, aman efendim teşekkür ederiz, afiyet olsun :)
